
Το γεγονός είναι, και το γνωρίζουμε όλοι, ότι αν χάσουμε βάρος πεινάμε. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε μια ορμόνη που ονομάζεται γκρελίνη, η οποία παραμένει υψηλότερη και δίνει συνεχώς σήμα στον εγκέφαλο ότι πρέπει να τρώμε όταν τρώμε λίγο. Αυτή είναι η φυσιολογία μας, δεν έχει να κάνει με τη δύναμη της θέλησης!
Όταν νηστεύουμε, παρόλο που η γκρελίνη θα σηματοδοτήσει την πείνα την ώρα που έχουμε συνήθως μεσημεριανό γεύμα (ή δείπνο), λόγω του κιρκάδιου ρυθμού, σύντομα θα μειωθεί και η πείνα θα εξαφανιστεί. Αυτό έχει συμβεί σε όλους μας σωστά; Όταν είμαστε απασχολημένοι και πρέπει να παραλείψουμε το μεσημεριανό γεύμα, μπορεί να νιώθουμε πείνα για λίγο, αλλά μετά είναι σαν να έχουμε πραγματικά φάει. Η πείνα έχει φύγει.
Και αυτό είναι εντάξει, γιατί το σώμα μας παίρνει το δικό μας λίπος για ενέργεια. Aυτό που επίσης εξαφανίζεται είναι ο “πόθος” και η λαχτάρα για φαγητό. Και όλοι γνωρίζουμε ότι η λαχτάρα είναι σαν φαγούρα. Το τελευταίο πράγμα που θέλουμε να κάνουμε είναι να ερεθίσουμε αυτή τη φαγούρα.
Αλλά με τη διαλειμματική νηστεία, αυτές οι λιγούρες ουσιαστικά εξαφανίζονται! Δεν έχει να κάνει με τον έλεγχο των θερμίδων! Πρόκειται για τον έλεγχο του μεταβολικού ρυθμού και της πείνας. Και μόλις συνηθίσουμε στη διαλειμματική νηστεία, επαναπρογραμματίζουμε κυριολεκτικά το σώμα μας και οι λιγούρες δεν επανέρχονται. Αντίθετα, όταν εφραμόζουμε περιορισμό των θερμίδων, αυτές οι λιγούρες δεν εξαφανίζονται ποτέ και είναι ο λόγος που ξαναβάζουμε βάρος.
Σύνοψη